Cold

A sunny sunday shines the street
Loving people in the heat
Smiling faces, matching steps
Like they're dancing on a beat

And a small girl seems to hide
Inside the arms of all her pride
Create a universe of safety
A single two you can't devide

But the cold is for the lonely
Shivering in the shade
For the one that's left alone
For the one that got betrayed

Prinsesje

De woorden die ik schreef
Waren niet voor jou bedoeld
Toch wisten ze je te raken
Werden ze door jou gevoeld

We raakten aan de praat
Over bedoelingen van dicht
Met een luie rode draad
Bleken ze aan onszelf te zijn gericht

Maar daar komt nu verandering in
Want wat ik eigenlijk zeggen wou
Elk woordje en elke zin
In dit gedichtje is voor jou!

Nachtstrijd

2.13
Ik lig wakker
te wachten wat er komen gaat
Onbekend, onzichtbaar
maar continu aanwezig
sluipt de stilte naderbij

Ik verteer de spanning
weet dat de verandering
is ingezet

2.17
En ik vraag me een laatste maal af
of ik ben voorbereid
en sterk genoeg ben
om demonen te verslaan

Drijfnat van het zweet
een koude rilling
niet langer uit angst

3.04
De strijd is voorbij
en een herinnering gesneuveld
nu het verleden in vrede rust
kan ik eindelijk slapen gaan

If only


If only we could fly
I would meet you in the night
I'd take you dancing in the sky
Swim in the silver moonlight

I would softly kiss your face
A thousand feet above the ground
Everything would be in place
Only love without a sound

We could hide within a cloud
Lay you gently on your back
You would hear my heart beat loud
When your hand touches my neck

We would be all we ever wanted
Just together, you and me
But my nights remain haunted
Flying people cannot be.

Beauty

One evening in Barcelona
when the sun sank in the sea
the red light broke in sparkles
and a million colors shined on me

And up until that day
nothing ever felt so true
and I'd never seen such beauty
until the day that I met you

On a bench in Park Guell
a man strummed his guitar
he hit the notes so pure
that it left me with a scar

And up until that day
there was no sound I'd rather have
and I'd never heard such beauty
until the day I heard your laugh

When I was walking through the dunes
I could feel the warm breeze blow
it surrounded my whole body
and made my dark skin glow

And up until that day
it never felt so in place
and I'd never felt such softness
until your hand touched my face

Afasie.

Ik probeer in je stilte te vangen wat je zegt Je dromen als een vlinder te grijpen in mijn net Hoe kleurrijk kan een lach zijn die straalt in onbegrip hoe moeilijk kan een dag zijn die eindigt zonder licht We moeten alle kleine beetjes knopen in een vlecht en in alle kleine woordjes zien hoe hard je vecht Dus ik knoop het in mijn oren vandaag is lang genoeg en misschien zal ik ooit horen waar je allemaal om vroeg

The Colors In Between.

Everything I've seen
Redeemed in black and white
How I've learned the most
From all the colors in between

The red of love
The blue of pain
The sweet green high
The purple of the rain

And yellow, so much yellow

Pure

clean

Hidden

in a smile

All that I confessed
To a silver, silent moon
All the things I didn't posses
or lost way too soon

And the variety of brown

Altered.
Useless.
The
Unintended,
Mending
Nights.

In between.

De ondoorgrondelijke weg.

Je realiseert je
altijd pas achteraf
Dat je niet probeert te veranderen
maar verandert bent

Gedachten aan jou
zijn vrij van pijn
En twijfel over twijfels
verdronken in wijn

Ik vergat aan je te denken
terwijl ik altijd aan je dacht
Ik vergat
terwijl ik altijd aan je dacht

Je realiseert je
altijd pas achteraf
Dat je niet probeert te vergeten
maar vergeten hebt

Een goede dag voor liefde

Dit is een goede dag
En ik knipoog naar de zon
Ik lach naar alle wolken
Zoals ik dat niet eerder kon

Dit is een goede dag
En de zon knipoogt naar mij
Een wolk lacht haar witte tanden bloot
Vandaag voel ik me vrij

Dit is een goede dag
En ik proef alle kleuren
De storm is eindelijk gaan rusten
Ik zal nergens meer om treuren

Dit is een goede dag
Voor een splinternieuwe start
Dit is een goede dag
Voor nieuwe liefde in mijn hart

Onderweg.

Ik ken je nog niet, maar je komt er aan
Het nieuwe centrum van mijn bestaan
We moeten elkaar alleen nog even vinden

En als je dan straks voor me staat
En lacht terwijl je mijn arm aanraakt
Zal ik je hart voor altijd voor mij winnen

Je zal lachen om al mijn stommigheid
Terwijl ik zwem in mijn onzekerheid
En je luisterd als ik niets heb te vertellen

Misschien huil je om mijn littekens
De echo's die mij hebben getekend
Tranen die niet vallen blijven eeuwig kwellen
Je komt er aan, ik weet het zeker
Maar vast weer over honderd weken
En ik dit gedicht allang weer ben vergeten

Dus ik vertel je dit, nu ik je nog niet ken
"Inspiratie kauw ik uit mijn pen
en ik heb laatst nog een gedicht voor je geschreven!"

Tijd.

Tijd veranderd
alles om mij heen
Tijd brengt mensen samen
en toch blijf ik maar alleen

Tijd zal wonden helen
als uiteindelijk wijsheid komt
Tijd laat het fijne blijven
terwijl het slechte wordt verstomd

Tijd zal altijd blijven
zoals het altijd is geweest
Tijd blijft gewoon oneindig
Het is oneindig wat ik vrees

The Thief

This girl, she stole my heart
And refused to give it back
She took it all the way to china
She simply put it in her sack

She just left me here without it
There's only emptyness inside
I feel hopeless during the days
And so lonely in the night

But I don't want it back
Because it's hers and hers to keep
I just want her laying next to me
'Coz without her I can't sleep

Een spannend verhaal.

Dit is een verhaal over een kale en soms blonde jongen. De kaalheid was niet van nature - het tegendeel. Met zijn voor zes euro aangeschafte tondeuse raast hij geregeld over zijn schedel om te zien hoe het soms blonde haar met grote plukken in de wastafel verdwijnt. Terwijl hij zijn versgemaaide koppie in de spiegel inspecteerd, zegt hij hardop tegen zichzelf:
"Nou nog snel effe douchen!"

Hij grinnikt, pakt een handdoek en springt de douche in om definitief een einde te maken aan het irritante gekriebel in zijn nek van de haartjes die de wastafel niet hebben weten te vinden en nu gedoemt zijn tot een roemloos einde in het doucheputje. Tien minuten later staat de kale en soms blonde jongen - laten we hem voor het gemak Sebastiaan noemen - afgedroogt en wel binnensmonds te vloeken om de grote, chemischblauwe vlek die de blue-curacao de avond eerder op zijn hagelwitte shirt heeft achtergelaten.
"Niet spannend, wel vervelend", verzucht hij, terwijl hij het shirt in de overvolle wasmand mikt.
Na een kort gevecht met zijn klerenkast heeft de kale, soms blonde Sebastiaan een vers shirt veroverd en hij maakt zich klaar om richting het centrum te vertrekken.
"Nu wordt het pas ECHT spannend!", denkt hij hardop. Hij heeft gelijk. Achter de bar van de kroeg waar hij naar op weg is werkt namelijk een prachtig Bels, soms roodharig meisje op wie hij al vanaf het eerste moment dat hij het genot had aan haar voorgesteld te mogen worden een paar oogjes -waarvan eentje een beetje scheef- op had. Het prachtig bels, soms roodharig barmeisje had hier echter geen flauw benul van, want het leek wel of iedere keer dat de kale, soms blonde jongen in haar buurt kwam, alle juiste woorden uit zijn hoofd verdwenen en alleen de verkeerde en domme dingen om te zeggen overbleven. En dus zei hij meestal maar gewoon niets, op soms een welgemeend "Een Jupiler alsjeblieft!" na.

Op zaterdag, als het prachtig bels, soms roodharig meisje niet hoefde te werken, kon hij de hele avond lang kijken hoe ze danst, hoe ze de hele kroeg rond darteld en hoe ze alle mannen het hoofd op hol brengt met haar lieve, stralende lach en vervolgens zeer subtiel om te draaien en weer een andere kant op te dartelen.

Elke andere zaterdagavond zou niet spannender worden dan het nu al befaamde "Een Jupiler alsjeblieft", maar dit was duidelijk niet elke andere zaterdagavond. Deze zaterdagavond was anders, en wel omdat hij drie dagen eerder een telefoontje uit Belfast had gekregen. Anderhalve maand eerder had hij ontslag genomen bij zijn baas waar hij 2.5 jaar voor gewerkt had, had zijn huut opgezegt en al zijn spullen verkocht. Vervolgens had hij een auto aangeschaft , afscheid genomen van zijn familie en vrienden, en was vertokken. Vlak voordat hij vertrok had hij snel nog even gesolliciteerd op een baantje in Praag. Dat leek allemaal van een leien dakje te lopen en met die gedachte in zijn achterhoofd vertrok hij richting Barcelona voor een paar weekjes welverdiende vakantie. Hij zou zich overgeven aan het lot en doen wat hij altijd al wilde doen: Reizen en schrijven. Hij zou verhalen schrijven over de avonturen die hij beleefde, gedichten schrijven over de eenzaamheid die reizen onvermijdelijk met zich meedraagt, en, als he echt niet anders kon, zijn brood verdienen door op de hoek van de straat gitaar te spelen.

Drie weken later was hij weer terug in Nederland.

Hij had het voor elkaar gekregen om in 21 dagen zijn volledige budget er doorheen te jagen. Hij kreeg, toen hij met zijn laatste benzinegeld onderweg naar Praag was te horen dat hij was afgewezen omdat hij overqualified was. Twee dagen eerder had hij met dezelfde vrouw die hem dit nieuws bracht door het contract gelopen. Alles was accoord, zelfs het salaris was al besproken.
Nu lag hij bij diezelfde vrienden als waar hij 3 weken eerder afscheid van had genomen op de bank te slapen.

's Nachts bracht hij zijn tijd door met een kutbaantje dat hij via een kutuitzendbureau had geregeld. Gelukkig waren ook het salaris en de uren kut, wat prima aansloot bij hoe hij zich de hele dag voelde. Hij solliciteerde zich rot, maar kwam niet verder dan een hoop valse beloftes. Hij zat de hele dag op telefoontjes te wachten die niet kwamen. Totdat er een telefoontje kwam!

Het was Belfast. Een van de 70 vacatures waarop hij had gereageerd was uiteindelijk doorgekomen en ze wilde weten of hij tijd had voor een telefonisch solicitatiegesprek.
"No time like the pressent!", antwoorde de soms blonde jongen en een kwartier later had hij een baan bij Cisco Systems. Over 10 dagen kon hij beginnen.

Maar hij kon niet vertrekken voordat hij langs de Cul de Sac was gegaan. Hij had het prachtig bels, soms roodharig meisje een paar dagen eerder gesproken toen het rustig was in de kroeg.
"Heb jij nog een spannend verhaal?", had hij haar verveeld gevraagd.
"Nee, jij?", zei ze. Hij zei dat hij een enorm spannend verhaal had, maar dat hij haar dat later zou vertellen.
Hij was zich klaar aan het maken om richting de kroeg te vertellen. Zijn schedel spiegelde in de spiegel.
"Nou alleen nog effe douchen!", zegt hij hardop tegen zichzelf. Hij wordt gek van het gekriebel van de haartjes in zijn nek.

De kale, soms blonde Sebastiaan toepdoedoep-toepdoedoept mee op de "Hey babe, take a walk on the wild side", die zijn MP3-speler zijn oren in blaast. De warme zomerwind voelt prettig aan op zijn versgeschoren koppie. Hij haalt zijn oordopjes uit zijn oren en bergt ze op.
"Nu wordt het pas echt spannend!", verzucht hij en loopt de Cul binnen.

The End

7 Years of confusion

It's hard to keep your head up
When it's filled with all these thoughts
Details makes you lose the focus
Memories distract you from the cause

You forget to see the beauty
Of all the things you hate
7 years of confusion
Is so much more blinding then faith

See me on the moon tonight

Couplet 1
My whole life in your eyes
A static spark to add some pain
Destiny made a strain
When your hand touched my face

All the million things we should've
And we shouldn't even dare
I no longer seem to care
What I figured out so far


Reff
Come see me at the moon tonight
'cause the earth is just too real
And there's too much here to feel
To explain what's going on

And dance with me in your dreams
Almost weightless on the moon
When it's all happening too soon
It's the only place to go

Couplet 2
Now you tell me that you want me
You only want me as a friend
Just the one thing I can't stand
Keeps repeating in my head

So I guess this is goodbye for now
Another time, another place
Where my lips can kiss your face
Where we finally be as one

Reff
Come see me at the moon tonight
'cause the earth is just too real
And there's too much here to feel
To explain what's going on

And dance with me in your dreams
Almost weightless on the moon
When it's all happening too soon
It's the only place to go

Vlakbij.

Ik ga niet méér op reis
dan dat ik altijd heb gedaan
Ik vertrek niet en verdwijn niet
Ga gewoon verder met bestaan

Ik droom net als gisteren
Over geluk dat er morgen is
Rook mijn sigaretten, drink mijn koffie
En hoop dat ik me niet vergis

En als je denkt dat je alleen bent
Omdat zand langs je wonden schuurt
Bedenk dan dat ik niet weg ben
Hooguit niet in de buurt

Slapen.

Altijd maar op zoek
Naar een antwoord op waarom
Twijfel vervuilt gedachten
Nooit eens daarom

Miljoenen vragen
Met maar één antwoord
Denk ik door alle dagen
Tot ik ze allemaal heb gehoord

En besef die stilte brengt
Waar ik zo lang op heb gewacht
Een leven vol drukte
Met zoveel rust in de nacht

Tegenwind.

Achter stoffige duinen van gedachten
Ligt een grijze zee van pijn
Eeuwig golvend, in beweging
Zo immens in al zijn zijn

En de zon van al mijn dromen
Bloed in stilte langzaam dood
Om herboren op te komen
In een blauwe lucht van hoop

Een dag lang zal ze stralen
Boven het land wat mijn leven is
Maar niemand die echt weet
hoeveel ik 's nachts haar stralen mis

Iemand

Geef me iemand die naar me luistert
en meezwemt op die golf van pijn
Geef me iemand die ook voelt
hoe het is om alleen te zijn

Geef me iemand die kan doorbreken
wat mijn hoofd constant herhaald
Geef me iemand die zonder woorden
al mijn verdriet vertaald

Om uiteindelijk daar te komen
waarnaar iedereen verlangt
Laat mij jou vanavond vinden
zodat de passie weer ontbrand

A split second.

Naast me aan de bar zit een man die zijn jeugd verloren is. De onschuld is verdwenen achter diepe groeven en het leven is onttrokken uit zijn grijze haren. Hij vertelt over vroeger. Over dromen die verdampten in illusies, kansen die hij nooit greep. Hoe hij liefde had leren kennen en er doodsbang voor gevlucht was. Hij vertelt me over reizen die nooit gemaakt zijn, avonturen die enkel in zijn gedachten waren beleeft. En ik? Ik huil in stilte. Een enkele traan wankeld uit mijn oog en rolt over mijn wang. Ik besef me dat ik naar mezelf aan het kijken ben en het voelt alsof er geen enkele manier is om het proces te keren. De zwaartekracht wint de strijd van mijn wang en de traan stort zich een baan naar een onvermijdelijk lot. In die ene seconde is het stil. Stil omdat het leven begonnen is.